"Bu yazıyı yazmamdaki asıl sebep genç bir kardeşin, Şalpazarı'nda yurt olmadığından dolayı okulunu dondurmasıydı." Dört yıl aradan sonra Şalpazarı basınına "Şalpazarı Eriyorsa Fırsatlar Kaçmamalı" yazımla geri dönmüştüm. Ancak sadece köşe yazılarıyla sınırlı kalacağım.
Altı yıl Şalpazarı basınına büyük emekler verdim. Eleştirel, sorgulayıcı haber ve yazılar kaleme alırdım. Yaptığım haberler ilçede ve çevre ilçelerde yankılar uyandırırdı. Hatta yazar kadromuzla Şalpazarı Araştırma Derneği'ni 2017 yılında kurmuştuk, kurucu başkanlığını yapmıştım. Hatta derneğin ilk yerini Sayın Refik KURUKIZ belediyeye ait bir odayı tahsis ederek karşılamıştı. Güzel bir iyilikti yaptığı ancak Şalpazarı içindi elbette. Gününüzde dernek kendi kiraladığı yerinde hizmet vermektedir. Kendisini eleştirdiğim çok olmuştur, köyde komşuyuz, bana kızdığı, anlamakta güçlük çektiği olmuştur. Ancak ben hep doğru düşündüğümü söylemekten geri durmamışımdır. Mesele basittir; istenileni değil, doğru düşündüğünü yazarsın.
Ben haberciliğin, gazeteciliğin birilerinin reklamını yapmaktan, olayların güzel yanlarını yansıtmaktan ibaret olduğuna veya ağırlığın bu yönde olması gerektiğine inanmıyorum. Bence haberciliğin, gazeteciliğin; insanların, kurumların, yapılanların eksik, eğri yanlarını dile getirmekle daha anlamlı ve amacına uygun olacağına inanıyorum.
Bu ilçe en güzelini hak ediyor, yerel basın da en güzeli için eksik, eğri ve kötü yanları daha fazla dile getirmelidir. Siyasetçilerin görevi halka hizmettir, basının görevi olanı ve olması gerekeni çekinmeden gözler önüne sermektir. Tabi ülkemizde Orta Doğu anlayışı hakimdir. Birilerinin hoşuna gitmeyen şeyler söylersen birileri seni fişler. Yaşamadığımız şey değildir. Herkesin canı sağ olsun. Ben dönmezem yolumdan.
İlçemize Şalpazarı Meslek Yüksek Okulu yapılmıştı. Sayın Refik KURUKIZ'ın, Sayın Hilmi TÜRKMEN'in katkıları, uğraşları büyüktür. Hatta Kurukız kendi arsasından meslek yüksek okuluna bağış yapmıştı, bunu o dönem haber sayfalarıma taşımıştım. Güzel yanları da kaleme aldık çokça. Unutmuştur, unuttukları çoktur.
Belediye binası, hükümet binası yatırımları da ilçemizin hak ettiği yatırımlardır ve yapılmışlardır. Ancak hala üretime yönelik yatırımları daha fazla önemsiyoruz.
Şalpazarı Sanayi Sitesi projesi yapılmamıştır, tekstilcilerimiz Giresun'a, Beşikdüzü'ne gitmek zorunda kalmıştır, şanslı bir kaç tekstilci haricinde. Ancak kayıp büyüktür. Tekraren hatırlatıyorum.
Meslek Yüksek Okuluna geri dönelim. Bu okulu ilçeye getirenlerin öncelikli amaçlarından birinin ilçe esnafının kalkınması, ilçe ekonomisini canlandırmak olduğunu bilmekteyiz. Ancak okula gelen öğrencilerin ilçemizde kalacak yurdu olmadığı sorunu var ortada.
Öğrencilerin bir kısmı kiraladıkları dairelerde, bir kısmı da Beşikdüzü'ndeki bir yurtta kalıyormuş. Bu yıl okulun ilk yılı ve okulda 80 civarında öğrenci okumakta. İkinci yılda bu sayı katlanacaktır. Öyle görülüyor ki ekonomik olarak amaçlanan hedefe tam anlamıyla ulaşılamamış, çünkü öğrencilerin bir kısmı Beşikdüzü'nde kalmakta, Şalpazarı ekonomisi kayıp vermekte.
Bu yazıyı yazmamdaki asıl sebep genç bir kardeşin, Şalpazarı'nda yurt olmadığından dolayı okulunu dondurmasıydı. Sosyal medyadaki Şalpazarı sayfamda bir yorumda genç bir kardeşimiz ilçede yurt olup olmadığını sormuş. O sıra askerdeydim. Askerliğimi 30 yaşında yaptım, üniversite, yüksek lisans derken geciktirdik haliyle... Askerden döndükten sonra yorumunu gördüm kendisine durumunu sorduğumda; Şalpazarı'nda yurt bulamadığından, kiralık evlere baktığından ancak uygun yer bulamadığından bahsetti. Daha sonra okulunu dondurduğunu söyledi. Bu durum üzücüdür.
Her üniversite ve yüksek okulların olduğu yerlerde yeterli devlet yurtları da olmalıdır. İlçemize biran önce devlet yurdu yapılmalıdır.
Ayrıca devlet yurtları sayesinde Türk gençlerinin çeşitli cemaat gruplarının pençesine düşmesi de önlenmiş olacaktır.
İlçede okuyan meslek yüksek okulu öğrencilerine burs da veriliyormuş. Emek verenlerin emeğine sağlık olsun.